De kunst van het leven in harmonie met de natuur.
Gedurende meer dan 20 jaar reisde Nicolas Vanier onvermoeibaar, als een echte Jack London van de moderne tijd, kris-kras door de meeste wilde regio’s van het Hoge Noorden. Zijn reizen betroffen o.a. grote expedities in Siberië, Lapland, Alaska en natuurlijk Canada, waar hij recent nog een imposante sleehondentocht maakte van 8600 km. van Alaska naar Quebec. Het was tijdens deze reis, dat hij de man ontmoette, die hem inspireerde om “Le Dernier Trappeur” te maken.

De hoofdpersoon is een 50 jarige trapper, genaamd Norman Winter, die samenleeft met Nebaska, een Nahanni-vrouw. Norman is altijd een trapper geweest, zonder de behoefte van de dingen van de moderne beschaving. Hij en zijn honden leven eenvoudig van de jacht en het vissen. Hij maakt alles zelf, zoals slee, sneeuwschoenen, berghut en kano met behulp van hout en leer, dat hij uit de bossen haalt en dat bewerkt is door Nebaska is geverfd in de traditionele stijl, zoals in vroegere dagen door de Sekani werd gedaan, door het gebruik van verfstoffen uit dierenhersenen, en daarna drogen van de huiden. Met zijn honden trekt hij rond door de majestueuze natuur. ‘The great North’  woont in hem en ook Nebaska draagt het mee in haar bloed, omdat de taiga de moeder is van haar bewoners.

Norman en Nebaska beseffen, dat het land alleen leeft door de onderlinge verbanden tussen dieren, planten, rivieren en zelfs kleuren. Hun wijsheid komt van de diepe en speciale relatie met de natuur. Als Norman een spoor volgt, bestudeert hij dit gedurende lange tijd om precies het dier zijn perceptie van de omgeving te doorgronden. Hij reikt voorbij het onbeweeglijke beeld, dat het land oproept. Hij dringt naar binnen door de essentie  van het onmiskenbaar ademen van de aarde te begrijpen.  Dit is ook de reden, waarom hij zich afwendt van de moderniteit, die hij vergelijkt met een helling, die wij afglijden in een blinde zucht naar meer. Norman is een filosoof, die overtuigd is, dat het delen en uitwisselen met de natuur essentieel is voor het evenwicht van dat rare wezen aan de top van de voedselketen: de mens.

Dit is wat deze film, gemaakt over een tijdspanne van ca. 12 maanden, uitdraagt in diverse trektochten per paard of kano in de zomer en  per slee in de koude winters., met alle ongelukken en gevaren van beren en wolven…